برگزاری نشست صمیمی مدیر مدرسه با طلاب…احترام و تكريم ديگران نشانه کرامت و شخصیت خود فرد است و به دو روش گفتاری و رفتاری مانند ابراز محبت و مودت، از جا برخاستن به احترام طرف مقابل، قطع نکردن سخن دیگران و… انجام می شود.

خانم پارسایی راد؛ مدیر مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها در نشستی صمیمی با طلاب به یادآوری برخی نکات اخلاقی – تربیتی پرداخت.
وی با بیان این نکته که رعایت ادب و احترام جزء اولیات و ملزومات زندگی اجتماعی است گفت: احترام و تكريم ديگران نشانه کرامت و شخصیت خود فرد است و به دو روش گفتاری و رفتاری مانند ابراز محبت و مودت، از جا برخاستن به احترام طرف مقابل، قطع نکردن سخن دیگران و… انجام می شود.

استاد پارسایی راد در تبیین احترام گفتاری به آیاتی از قرآن كريم استناد کرد که مى فرمايد: «…قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً»؛ با مردم به خوبى سخن گوييد” و درباره احترام به پدر و مادر مى فرمايد: «…وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَريماً»؛ با گفتارى لطيف و بزرگوارانه با آنها سخن بگو! و در موارد متعددی بعد از اين كه دستور به عبادت خداى واحد و پرهیز از شرک داده است احترام به پدر و مادر را ذکر نموده است.

وی سپس به فرمایش امام على علیه السلام در این خصوص اشاره کرد که می فرماید: به احترام پدر و معلمت از جاى خود برخيز گرچه فرمان روا و امير باشى.
استاد گفت: امام علی علیه السلام در نامه ۳۱ خود به امام حسن علیه السلام معيار كلى براى طرز برخورد و نحوه ى معامله با ديگران را، نفس خود دانسته و می فرمایند:”يَا بُنَيَّ اجْعَلْ نَفْسَكَ مِيزَاناً فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ فَأَحْبِبْ لِغَيْرِكَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِكَ وَ اكْرَهْ لَهُ مَا تَكْرَهُ لَهَا”
‘اى فرزند عزيز، نفس خويش را ميزانى بين خود و بين ديگران قرار ده، پس از براى ديگران دوست بدار آنچه را كه براى خودت دوست ميدارى، و خوش ندار براى ديگران آنچه را براى خودت خوش ندارى’.

وی ادامه داد: کل اخلاق در این جمله جمع شده است و اگر تنها به همین یک روایت عمل شود بسیاری از تنش ها بوجود نخواهد آمد، اگر هر چه را كه نسبت به خودمان مى پسنديم و دوست داريم و براى جلب آن كوشش مى كنيم همان را براى ديگران نيز بخواهيم و امورى را که در زندگى باعث تنفر و بيرازی و کراهت ماست براى ديگران نيز نخواهیم، توقعات بی جا، رنجشها و کینه ها و…. بوجود نخواهد آمد.

استاد همچنین تخلق به این امر را نشانه ایمان دانست و به روایتی از رسول خدا صلى الله عليه و آله استناد کرد که می فرمایند: ‘لا يكملُ ايمانُ عبدٍ حتى يُحبّ لأخيه ما يُحبّ لنفسه و يَكرَه لأخيه ما يَكرَه لِنفسه’.
‘ايمان آدمى به كمال نمى رسد مگر هنگامى كه دوست داشته باشد برای برادرش آنچه برای خودش دوست دارد، و ناپسند شمرد براى برادر دينى خود، آنچه را كه براى خود ناپسند می شمرد’.

وی سپس به نقل روایتی دیگر پرداخت و گفت: عرب بيابان نشينى نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و ركاب شتر آنحضرت را گرفت، در حالى كه آنحضرت اراده داشت كه به جنگى از جنگها برود، عرض كرد: يا رسول الله! علمى را به من بياموز كه بواسطه ى آن داخل بهشت شوم. رسول خدا فرمود:
‘مَا أَحْبَبْتَ أَنْ يَأْتِيَهُ النَّاسُ إِلَيْكَ فَأْتِهِ إِلَيْهِمْ وَ مَا كَرِهْتَ أَنْ يَأْتِيَهُ النَّاسُ إِلَيْكَ فَلَا تَأْتِهِ إِلَيْهِمْ’.
‘آنطور كه دوست دارى مردم با تو رفتار نمايند تو نيز با آنان همانگونه رفتار كن و آنطور كه خوش ندارى با تو رفتار نمايند تو هم با آنان بدان گونه رفتار نکن.
این جلسه چهارشنبه ۵/۸/۱۴۰۰ در برنامه صبحگاه به صورت حضوری برگزار شد.