وفات ام المومنین

وقتی که با همه هستی ات به یاوری دین خدا بیایی، عزیز می شوی درست مثل خدیجه…
بانوی بزرگی که در ستایش مقامش همین بس که برای رحمة للعالمین آرامش روح بود و قرار جان، اعتبار رسالت بود و امنیت حکومت و مهر و عاطفه و محبتش به خاتم النبین و اعوان و انصارش عمیق بود و مداوم…
او تا ابد اولین بانویی است که به مقام اسلام نایل شد و همین مقام عظمی است که او را از همه زنان عالم متمایز کرده است و به واسطه همین جایگاه متمایز است که ازدواجش معنوی است، در اقامه نماز پیشگام است، از اول مهاجرین اسلام است به مدینه النبی، در آنچه پذیرفته است ثابت قدم است و مستحکم و داستان انفاق ها و بخشش هایش که بی منتهاست.
آری خدیجه انتخاب شده بود تا محرم نبوت باشد و مادر دردانه خلقت، زهرای مرضیه…
تا به همه اشراف منش های زمان جاهلیت ثابت کند که این مال نیست که نام انسان را جاودان می کند بلکه حقیقت ایمان و اخلاص است که تو را تا ابد زنده نگه می دارد..
تا نشان دهد که می توان به این معرفت رسید که هستی ات را بهای دین عزیزی کنی که دین برگزیده و خاتم خداست و اینگونه تا ابد در این دین جریان داشت…
خدیجه برگزیده شد تا نشان دهد که می توان با زنانگی ات درس آموز همه مردان و زنان آزاده عالم بود…
و اینگونه زمین داغدار بزرگ بانویی گردید که ام المومنین است و تا همیشه نامش در کنار نام نبی مکرم اسلام بعنوان یاور و همراه شفیق و عاشق او می درخشد…